მშვილდის წარმოშობა: რელიგიასა და შამანიზმს შორის. ყველაზე გავრცელებული ვერსია (ასევე იუკო კაიფუს, იაპონიის ჰოსუეს პრეზიდენტის ლოს ანჯელესში და ადრე იმპერატრიცა მიჩიკოს თარჯიმანის დადასტურებით) არის ის, რომ ეს პრაქტიკა შემოიღო იაპონიაში ჩინეთმა ბუდიზმთან ერთად ქრისტეს შემდეგ მე-7 საუკუნეში.
საიდან გაჩნდა იაპონიაში ქედმაღლობა?
მიუხედავად იმისა, რომ არსებობს რამდენიმე ოფიციალური ჩანაწერი იმის შესახებ, თუ როგორ წარმოიშვა თაყვანისცემის ეტიკეტი იაპონიაში, გავრცელებულია მოსაზრება, რომ ის თავის ფესვებს იღებს იაპონიაში ბუდიზმის გავრცელებიდან ძველი ჩინეთის სამეფოებიდან შორის. მე-5 და მე-8 საუკუნეები.
როდის დაიწყეს იაპონელებმა ქედმაღლობა?
მიჩნეულია, რომ იაპონიაში თაყვანისცემის აქტი დაიწყო
დაახლოებით 500-დან 800 წწ-მდე , როდესაც ჩინური ბუდიზმი შემოვიდა იაპონიაში.მაშინ ქედს იყენებდნენ სტატუსის გამოსასახატავად, მაგალითად, როცა ესალმებოდნენ მაღალი სოციალური სტატუსის მქონე ადამიანებს, ადამიანები თავებს აწევდნენ, რათა გამოეჩინათ არასრულფასოვანი პოზიცია, რათა ეჩვენებინათ, რომ ისინი საფრთხეს არ წარმოადგენდნენ.
რატომ იხრებიან იაპონელები?
იაპონიაში ადამიანები ერთმანეთს ესალმებიან დახრით… უფრო ღრმა, გრძელი მშვილდი პატივისცემაზე მიუთითებს და პირიქით, თავით მცირე ქნევა ჩვეულებრივი და არაფორმალურია. თუ მისალმება ტატამის იატაკზე ხდება, ადამიანები მუხლებზე დგებიან, რომ ქედს იხრნენ. ქედმაღლობა ასევე გამოიყენება მადლობის, ბოდიშის მოხდის, თხოვნის ან ვინმესთვის დახმარების სათხოვნელად.
რა არის ისტორია ქედს მიღმა?
მომხრობა იყო თავდაპირველად ჟესტი (სხეულის მოძრაობა), რომელიც გამოხატავდა ღრმა პატივისცემას ვიღაცის მიმართ… ევროპის ისტორიაში სამეფო კარებზე ქედმაღლობა ჩვეულებრივი იყო. მამაკაცებს ელოდნენ, რომ „მოიხრიდნენ და გახეხავდნენ“. ეს ნიშნავდა დახრილობას და ამავდროულად მარჯვენა ფეხის უკან გადაწევას ისე, რომ მან იატაკი გადაფხეკა.
